Door, vanwege of sinds Corona
Iedere keer weer bedenk ik dat mijn volgende blog niet over Corona gaat. En daar ga ik al, het woord Corona valt nu al twee keer in de eerste 2 zinnen. Het lijkt zo lang geleden, het leven zonder Corona. Ik schrik als ik op televisie zie dat mensen elkaar omhelzen; dat ik daarvan schrik, daar schrik ik dan weer echt van: ik ben nu al gewend aan deze nieuwe realiteit. Iedere keer als ik naar de fysio fiets, neem ik me voor niet over Corona te praten maar na een paar minuten gaat het toch weer die kant op. En of ik nou op het schoolplein sta (ja daar kom ik nog) of een vriendin aan de telefoon heb, het is ongelooflijk hoe vaak er in een gesprek wordt gezegd, door Corona of vanwege Corona of sinds Corona enz.
Gewoontes
Over het algemeen zijn gewoontes niet makkelijk te doorbreken en vinden veel mensen verandering best spannend, moeilijk of eng, maar sinds Corona (zie je, daar ga ik weer) lijken oude gewoontes als sneeuw voor de zon te verdwijnen en passen de meeste mensen zich snel aan, aan deze nieuwe situatie. En dat vind ik knap; knap van mezelf en knap van iedereen. Mijn klanten/cliënten schakelen zonder moeite over op online coaching, de workshops en trainingen worden vooruit geschoven of online gedaan, mijn kinderen rennen niet meer af op opa of oma om te knuffelen en houden netjes 1,5 meter afstand, en in al mijn tassen zitten mondkapjes voor het geval ik een winkel binnen moet. De verjaardagen waren in blokjes, maar dat mag nu ook niet meer, dan passen we daar ook een mouw aan. En op het laatste moment naar de supermarkt voor een vergeten product, het overkomt me simpelweg niet meer (want 1 keer per dag in de rij staan, is genoeg incentive voor mijn brein om ineens niks meer te vergeten).
Het beste en het slechtste
Het maakt ons misschien wel inventiever dan eerst en creatiever misschien? Ik heb het gevoel dat Corona het beste en het slechtste in ons naar bovenhaalt. Behulpzamer dan eerst, in ieder geval om mij heen. De overburen moesten in quarantaine en vroegen in de buurtapp om een zakje chips om de vrijdagavond gezellig door te komen. Binnen 5 minuten hadden ze meer chips aangeboden gekregen dan ze dat weekend op konden, andere buren deden de boodschappen en iedereen stuurde een ‘sterkte’ appje. Ik vind dat mooi om te zien. En heb nog veel meer voorbeelden van behulpzaamheid in deze tijden. Mijn respect voor mensen in de zorg was al immens, maar echt, ik ben sinds Corona dagelijks dankbaar voor al het werk dat zij doen, want je zal er maar weer moeten staan nadat je amper bijgekomen bent van de vorige golf.
En dat brengt me op het slechte dat het in mensen naar bovenhaalt. De irritaties in de supermarkt van sommige mensen, het onbegrip naar de conducteur die vraagt of het mondkapje op mag, de winkelmedewerker die zegt dat een winkelmandje verplicht is, alle mensen die geen afstand houden omdat ze het onzin vinden, en ga zo maar door. Wat jammer dat het hen niet lukt om met deze situatie om te gaan. Maar wat doe je eraan?!
Het beste wint
Shout out naar iedereen die zo zijn best doet, naar mijn klanten die ons inhuren om medewerkers de ruimte te geven om te praten over wat thuiswerken met je doet, naar mijn cliënten die ondanks de situatie toch durven te dromen, naar al mijn collega’s die elke dag shinen om andere te inspireren, naar alle ouderen die zo knap volhouden, naar het supermarktpersoneel dat elke dag weer de soms zeurende klanten trotseren, naar alle mensen in het onderwijs die er elke dag weer een draai aan geven, naar alle mensen in de zorg voor het volhouden, naar alle mensen in de horeca die weer een klap krijgen te verwerken, en iedereen die zijn best doet om er samen het beste van te maken.
Geen oorlog
En ik weet dat dit allemaal relatief is want we leven niet in oorlog en het kan altijd erger maar zoals Tim Hofman zo mooi schreef op Instagram:
de constante donderwolk die een pandemie is boven je hoofd hebben hangen, is niet niks en dat mogen we best beamen volgens mij
Voor de rest schreef hij en daar sluit ik me helemaal bij aan:
Hou vol, dit zijn gekke tijden en waar we de afgelopen zomer nog veel zin en buitenruimte hadden, gaan we nu minder licht en kleine ruimtes tegemoet. Dat maakt alles ingewikkelder. Ik vertel mezelf dit; zorg goed voor degene naast je maar dan alleen als je jezelf goed verzorgt en op orde hebt. Beweeg, slaap, eet goed, orden en stel doelen: grote maar vooral ook kleine. Geef zin. Praat over je gevoel, vraag ernaar bij de ander. Onthoud: no feeling is final, alles mag er zijn. Geef jezelf ruimte. Wees kritisch maar niet negatief. Stel vragen maar alleen als je het antwoord wil horen. Voed het goeie.
Succes!
Jenny Badreddine
(team)coach, trainer en partner Career & Live
