Stoppen met doorgaan met stress en werkdruk.
Waarom werkdruk niet verdwijnt en dat geen toeval is

Vrijwel elke organisatie zegt hetzelfde. We hebben veel aandacht voor werkdruk. Medewerkers weten echt wel dat ze pauze moeten nemen. Er zijn tips, tools, gesprekken en goede bedoelingen. En toch zitten dezelfde mensen na een jaar nog steeds moe aan tafel, is het verzuim niet gedaald en lijkt stress steeds via een andere route terug te komen. Dat is geen falend beleid. Dat is een verkeerd uitgangspunt. Werkdruk verdwijnt niet omdat mensen het snappen. Werkdruk verdwijnt omdat het automatische patroon dat mensen laat doorgaan zichtbaar wordt. En dat patroon draait in bijna elke organisatie op volle toeren.

Het ziet er ongeveer zo uit.

Een medewerker krijgt aan het eind van de dag nog een vraag. Niet groot, wel belangrijk genoeg om te voelen dat dit niet kan wachten. Het lichaam schakelt alvast naar actie, nog voordat er is nagedacht. Er komt een gedachte die het logisch maakt om door te gaan. Nog even. Dit hoort erbij. Als ik dit laat liggen, wordt het een probleem. De medewerker blijft zitten. Lost het op. Stuurt die mail. En voelt opluchting. Wat de organisatie ziet, is betrokkenheid. Wat het brein leert, is dat doorgaan beloond wordt. Wat niemand ziet, is dat herstel opnieuw is doorgeschoven. Dit gebeurt niet één keer. Dit gebeurt elke dag. In alle lagen. En ja, medewerkers weten dit. Ze weten dat ze grenzen moeten stellen. Ze weten dat ze rust nodig hebben. Ze weten dat dit niet gezond is. Maar weten is hier niet het probleem. Het probleem is dat doorgaan sneller beloond wordt dan stoppen.

Waarom de meeste interventies logisch zijn en toch te weinig doen

De meeste werkdrukaanpakken richten zich op gedrag aan het eind van de keten. Beter plannen. Grenzen aangeven. Pauzes nemen. Dat is niet verkeerd, maar het vraagt iets op het moment dat het stresssysteem al aan staat. Op dat moment wint opluchting het altijd van inzicht. Zolang mensen pas achteraf reflecteren, blijft het patroon intact. En zolang doorgaan sociaal wordt gezien als normaal, loyaal of professioneel, blijft het systeem zichzelf versterken.

Wat er verandert als organisaties en mensen dit mechanisme wél zien

Organisaties en mensen die met de doorgaanlus werken, merken geen magische rust, maar wel iets dat veel waardevoller is.

• Medewerkers reageren minder reflexmatig op alles wat urgent lijkt.
• Teams krijgen meer voorspelbaarheid in hun energie.
• Leidinggevenden zien eerder waar druk structureel ontstaat.
• De mentale ruis neemt af, waardoor focus en kwaliteit toenemen.
• En werkdrukgesprekken worden concreter, zonder dat ze persoonlijk of verwijtend worden.

Niet omdat mensen harder hun best doen, maar omdat het automatische patroon niet langer onzichtbaar blijft.

Waarom dit een organisatiethema is en geen individueel probleem

Zolang snel reageren status geeft, druk zijn waardering oplevert en altijd beschikbaar zijn als betrokken wordt gezien, trainen organisaties onbedoeld precies het gedrag dat leidt tot uitputting. In zo’n systeem helpt individuele veerkracht maar beperkt. De meest effectieve werkdrukinterventie is daarom niet nog een hulpmiddel, maar een gezamenlijke taal waarmee teams en leidinggevenden herkennen wanneer ze collectief doorschieten.

De workshop “Stoppen met Doorgaan met stress en werkdruk”

De workshop  is een intensieve sessie van drie uur waarin teams en leidinggevenden het doorgaanmechanisme leren herkennen terwijl het gebeurt. Geen tips, geen lijstjes, geen verbeterdrang, maar een scherp inzicht in waarom stress steeds terugkomt, ook bij gemotiveerde en professionele medewerkers.
De doorgaanlus begint met een prikkel die betekenis krijgt, zoals een mail, vraag of deadline, waardoor het lichaam direct in de actiestand schiet. Het brein maakt vervolgens razendsnel een logisch verhaal om onzekerheid te verminderen en doorgaan als noodzakelijk te rechtvaardigen. Daarna volgt automatisch gedrag waarbij iemand doorgaat, oplost of redt, wat direct opluchting en controle oplevert. Omdat die beloning meteen komt en de schade pas later voelbaar is, leert het brein dat doorgaan werkt en herhaalt het patroon zich.

Het resultaat is geen zachte bewustwording, maar een verschuiving in hoe mensen reageren onder druk. Minder automatische ja’s, minder verborgen overuren en meer herstel zonder dat prestaties inleveren. Deze workshop wordt in 2026 incompany aangeboden en aangepast aan jullie context, ongeschreven regels en werkdrukbronnen.

Liever eerst zien waar dit over gaat

Voor organisaties die eerst willen begrijpen wat dit mechanisme inhoudt, is het Doorgaanlus-model beschikbaar als PDF. Het model maakt in één oogopslag zichtbaar waar werkdruk ontstaat, waarom stoppen zo lastig is en waarom goedbedoelde interventies vaak te laat komen. Veel organisaties gebruiken dit model als startpunt voor het gesprek dat ze al langer uitstellen. Wil je dit in jullie organisatie bespreekbaar maken
Stuur een mail met JA IK WIL en je ontvangt informatie over de incompany workshop of het PDF-model.

Als dit stuk iets raakte, is de kans groot dat jullie hier niet omheen kunnen.

Annemie Webers

Directeur Career & Live BV