Verbinding – verbinding – verbinding -verbinding en een plaatje
Stel je voor; een post met een plaatje over VERBINDING met 115.000 views, inbox vol, reacties overal. Ik dacht even dat ik per ongeluk de sleutel tot het universum van LinkedIn had ontdekt en mijn ware roeping was misgelopen. Maar hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik me afvroeg: waarom sloeg dit zó aan? Wat heb ik hieruit gehaald? Wat is het met verbinding dat ons tegelijkertijd aantrekt en afschrikt?
We houden van plaatjes en niet van tekst
We zijn visuele wezens. Een plaatje kan in een oogopslag alles zeggen wat we voelen zonder woorden. We zien een mooie afbeelding, een krachtig woord als verbinding, en BAM, we voelen het. Het is snel, het is duidelijk, en in onze drukke werkdag komt dat even binnen als een frisse bries. Maar waarom blijven we dan toch vastzitten in dezelfde patronen? Waarom voelen we, zelfs na het zien van die poster, nog steeds die werkstress, die afstand van collega’s, en die eindeloze to-do-lijst die ons in de nek hijgt? Omdat verbinding op het werk niet zo simpel is als een mooi plaatje. Het is meer dan even samen een koffiepauze nemen. Verbinding op het werk gaat over échte connectie—het soort dat ervoor zorgt dat je niet alleen samenwerkt, maar ook samen bent.
Verbinden: de lastige kunst van tijd nemen voor echt contact
Verbinden op het werk klinkt prachtig, maar laten we eerlijk zijn: het is lastig. Het is alsof je probeert de perfecte soufflé te bakken tijdens een aardbeving. We zitten vast in meetings, we haasten ons van taak naar taak, en ondertussen roepen we dat we “even moeten verbinden”. Maar verbinding gaat niet over dat praatje bij de koffiemachine of die verplichte teamlunch. Het gaat over elkaar echt zien, luisteren, en begrijpen. Het is die collega die je vraagt hoe het écht met je gaat, niet alleen uit beleefdheid, maar omdat ze willen weten. Het is een leidinggevende die de tijd neemt om jouw perspectief te horen en daar ook iets mee doet. Verbinding ontstaat als je voelt dat je niet alleen een radartje bent in het grote werkgeheel, maar dat je ertoe doet.
Verbinding begint niet zomaar met de ander. Het begint met jou. Durf je écht aanwezig te zijn in gesprekken? Of knik je vooral terwijl je met je hoofd bij je volgende deadline zit? Persoonlijk leiderschap draait om het lef hebben om verbinding te zoeken, zelfs als het ongemakkelijk is. Het gaat om kwetsbaarheid tonen, luisteren zonder agenda, en tijd maken voor een écht gesprek, ook als je agenda het liefst overloopt.
Verbinden is niet iets wat je afvinkt op je to-do-lijst. Het is geen taak, het is een houding. En dat vraagt dat je soms de rem intrapt, je scherm dichtklapt, en even met volle aandacht bij je collega’s bent. Het klinkt simpel, maar in de hectiek van een werkdag is het misschien wel het moeilijkste wat er is.
We hebben het zo nodig, maar zijn “te druk”
En dat is waarom die poster zo raakte. Omdat het woord verbinding appelleert aan iets wat we allemaal nodig hebben, maar stiekem vaak vermijden. Verbinding vraagt tijd, aandacht, en energie, en dat zijn nou precies de dingen die we in de dagelijkse werkchaos denken niet te hebben. Maar de waarheid is dat zonder verbinding alles zwaarder voelt. Zonder echte connectie met onze collega’s blijven we hangen in oppervlakkige relaties, en dat maakt werk niet alleen stressvoller, maar ook eenzaam. Dus, wat nu? Verbinding is de lijm die ons bij elkaar houdt, die werk van een plicht naar een gedeelde ervaring tilt. Het gaat niet om nog een poster ophangen of die verplichte borrel. Het gaat om het lef hebben om écht contact te maken, om ruimte te geven aan jezelf én aan de ander. Verbinden hoeft niet perfect te zijn. Soms is het messy, soms is het ongemakkelijk, en soms heb je gewoon geen zin. Maar misschien is dat juist de kracht ervan. Verbinding hoeft geen high-level corporate bullshit te zijn; het kan ook gewoon even lachen zijn met je collega’s, al snap je soms niet waar het over gaat.
En als dat niet lukt?
Dan maak je niet nog een poster, dan gooi je je laptop dicht, loop je naar je collega’s, en zeg je: “We moeten praten. Echt praten.” Want echte verbinding ontstaat niet op papier, je kunt er geen “beleid op maken” of in een meeting. Het ontstaat in dat ene moment waarop je elkaar recht in de ogen kijkt en even alle ruis wegvalt.
Dat, mensen, is waar het echt om draait.
Annemie Webers
professioneel verbinder
