De uitknop moet aan: waarom we ons privéleven moeten beschermen tegen 24/7 werkdruk
Als directeur van Career & Live waar we ons al meer dan 20 jaar bezig houden met in werk-privébalans, zie ik de nieuwe wetgeving in Australië als een veelzeggende ontwikkeling.Appjes, telefoontjes en mailtjes. Vanaf deze week hoeven Australische werknemers deze niet meer te beantwoorden na werktijd, door een nieuwe wet. De nieuwe ‘right to disconnect’ wet zorgt er niet alleen voor dat werknemers zich niet genoodzaakt voelen om de berichten te beantwoorden, maar ook dat ze hier niet op afgestraft kunnen worden. Het recht om onbereikbaar te zijn na werktijd is cruciaal, maar tegelijkertijd een trieste weerspiegeling van hoe ver we zijn afgedwaald van wat echt belangrijk is: de mens zelf. We praten vaak over werkstress, maar vergeten dat het privéleven van mensen evenveel impact heeft. We zijn immers maar mensen, en de constante druk eist zijn tol. Hersteltijd en het vermogen om werk écht los te laten spelen hierin een onmisbare rol. Wat zegt deze wet in Australië over onze maatschappij en de huidige stand van zaken op de werkvloer?
De waarde van hersteltijd
Hersteltijd na werktijd is essentieel voor zowel de fysieke als mentale gezondheid. Zonder de mogelijkheid om volledig los te komen van werk, lopen werknemers het risico op burn-out, chronische stress en andere gezondheidsproblemen. Deze tijd is nodig om te ontspannen, om ons op te laden en om simpelweg te genieten van het leven buiten het werk om. Het feit dat we wetgeving nodig hebben om werknemers dit recht te geven, is zorgwekkend. Het suggereert dat de werkcultuur in veel bedrijven zo doordrongen is van het idee dat altijd bereikbaar zijn gelijkstaat aan toewijding, dat we vergeten zijn wat écht belangrijk is: de mens achter de werknemer.
De druk van werk én privéleven
De druk om altijd ‘aan’ te staan, is niet alleen een probleem tijdens werktijd, maar sijpelt ook door in ons privéleven. De voortdurende stroom van e-mails, berichten en oproepen buiten werktijd zorgt ervoor dat veel mensen nooit echt kunnen ontspannen. Dit leidt tot een verhoogde werkdruk, maar ook tot een groeiende druk binnen het privéleven. Partners, kinderen en vrienden merken het wanneer iemand fysiek aanwezig is, maar mentaal nog steeds op het werk zit. Dit kan leiden tot spanningen in relaties en een verminderd gevoel van welzijn.
De paradox van wetgeving
Ik zit er dubbel in, hoewel ik essentie wetgeving enerzijds toejuichm(alhoewel ik niet geloof in VERBOD en REGELS), ben ik tegelijkertijd teleurgesteld dat we op het punt zijn gekomen dat zoiets nodig is. Moeten we niet streven naar een werkcultuur waarin werkgevers en werknemers samen verantwoordelijkheid nemen voor een gezonde balans tussen werk en privé? In plaats van afhankelijk te zijn van wetten, zou het ideaal zijn als bedrijven zelf erkennen dat werknemers recht hebben op hersteltijd, en dat dit uiteindelijk ook in hun eigen voordeel werkt.
Pro’s en Contra’s
Een belangrijk voordeel van deze wetgeving is dat het werknemers de ruimte geeft om zonder schuldgevoel werk los te laten na werktijd. Dit kan bijdragen aan een betere mentale gezondheid en meer tevreden werknemers. Echter, een mogelijke keerzijde is dat het vertrouwen tussen werkgever en werknemer kan afnemen. Als werknemers wettelijk beschermd moeten worden tegen werkgerelateerde communicatie buiten werktijd, kan dit suggereren dat werkgevers niet te vertrouwen zijn in het respecteren van de grenzen van hun personeel.
Conclusie; privéstress moet uit taboe sfeer
We moeten ons afvragen: waarom zijn we op het punt gekomen dat wetgeving nodig is om te beschermen wat vanzelfsprekend zou moeten zijn? Werk is belangrijk, maar privéleven is dat ook. Het is tijd dat we als samenleving erkennen dat het recht om onbereikbaar te zijn een fundamenteel onderdeel is van een gezonde werk-privébalans. Na de vakantieperiode, wanneer velen van ons weer aan het werk gaan, is het essentieel om de ‘uitknop’ te vinden en deze regelmatig in te schakelen. Laten we ervoor zorgen dat deze wetgeving in Australië een wake-up call is, ook voor ons in Nederland. Het is tijd om werk en privé opnieuw in balans te brengen, en dit begint bij het respecteren van ieders recht op rust en herstel. Kortom: PRIVÉSTRESS MOET UIT DE TABOESFEER. Enkel mooie vitaliteistworkshops aanbieden helpt niet, het wordt tijd dat er echt aandacht komt voor het prive leven van werknemers. Het is een feit dat het leven buiten de glazen kantoordeuren beïnvloedt hoe mensen zich voelen en presteren op het werk. Werknemers staan altijd aan, en dat vonden werkgevers tot voor kort prima. Nu ze beseffen dat werknemers erdoor uitvallen en hun motivatie afneemt, krijgt de werk-privébalans opnieuw aandacht. Nu met het besef dat werkgevers niet alleen wat moeten doen aan de werkdruk, maar ook aan de privédruk van hun mensen. Het is echt 5 voor 12.
Annemie Webers
directeur Career & Live
