Fulltimefetisjisme, de vierdaagse werkweek en het ongetemde werkdrukmonster

Werkdruk is tegenwoordig een monster dat stilletjes op de loer blijft liggen op veel werkplekken. Iedereen heeft het erover, iedereen voelt het, maar echt aanpakken? Dat gebeurt zelden. En nu, als een glanzende nieuwe munt in een oude schatkist, komt daar de vierdaagse werkweek om de hoek kijken. Klinkt fantastisch, toch? Maar laten we niet te snel juichen. Voordat we ons laten meeslepen door deze aantrekkelijke trend, moeten we ook een ander probleem onder ogen zien: het werkdrukmonster.

De beloftes van de vierdaagse werkweek

Het idee van een vierdaagse werkweek is op zichzelf al aantrekkelijk. Meer tijd voor jezelf, minder stress, een betere balans tussen werk en privé. Wie wil dat nu niet? Maar zoals met alle mooie ideeën, zit de duivel in de details. Het gevaar is dat deze nieuwe trend een hippe, sexy marketingtruc wordt zonder dat de onderliggende problemen echt worden aangepakt. Als we massaal overgaan naar minder werkdagen, moeten we eerst kritisch kijken naar de cultuur van werkdruk en hoe we daarmee omgaan.

De realiteit van werkdruk

Stel je voor dat je in één dag van thuiswerken naar het kantoor moet racen, je kinderen naar de dagopvang brengt, je hond naar de hondenopvang, en tussendoor ook nog mantelzorg verleent aan een familielid. Dit alles terwijl je probeert efficiënt te werken in een vierdaagse werkweek. Klinkt uitputtend, toch? De realiteit is dat de werkdruk niet zomaar verdwijnt, omdat je een dag minder werkt. Het risico is groot dat je dezelfde hoeveelheid werk in minder tijd moet proppen, wat juist voor meer stress kan zorgen.

Fulltimefetisjisme en werkdrukmonster

Louis Goulmy heeft waardevolle inzichten geleverd met zijn kritiek op fulltimefetisjisme; de obsessie met het aantal uren en dagen dat we werken. Zijn argumenten pleiten voor een focus op productiviteit en welzijn in plaats van op aanwezigheid en uren maken. Goulmy’s wijsheid en vooruitziende blik zijn inspirerend en bieden een broodnodige reflectie op onze huidige werkcultuur. Volgens Louis moeten we af van de fulltimefetisj en onze aandacht richten op de kwaliteit van het werk in plaats van de kwantiteit. Dit betekent dat we niet alleen naar de uren kijken, maar ook naar de impact en waarde die die uren brengen.

Het inspanningsbalans model

Hier komt het inspanningsbalans om de hoek kijken. Het stelt dat een goede balans tussen inspanning en herstel essentieel is voor welzijn en productiviteit. De vierdaagse werkweek moet niet gezien worden als een manier om meer werk in minder tijd te proppen, maar als een kans om een gezondere balans te vinden. Dit betekent dat we moeten investeren in efficiënte werkprocessen, realistische werkdoelen en voldoende herstelmogelijkheden voor werknemers. De kern ligt in het begrijpen dat werknemers mensen zijn, geen machines. En mensen hebben tijd nodig om op te laden, te groeien en te genieten van hun leven buiten het werk.

De gevaren van trendgevoeligheid

Ik geloof echt in de voordelen van een vierdaagse werkweek, tegelijkertijd maak ik me zorgen over hoe deze trend wordt opgepikt. Werkgevers kunnen de vierdaagse werkweek promoten als een aantrekkelijke ‘quick fix’ om talent aan te trekken en hun imago op te poetsen, zonder de werkcultuur daadwerkelijk te veranderen. Dit zou kunnen resulteren in oppervlakkige aanpassingen die de kern van het probleem niet aanpakken: de werkdruk zelf. En dat begint al bij ons woordgebruik, zoals DEADLINE, daar krijg je toch al stress van, maak er requestline van.

Werk-privé balans: de basis van gezondheid en geluk

Werk-privé balans is waar mijn wortels liggen, en dat is waar ik voor vecht. Iedereen zou in staat moeten zijn om te genieten van zowel zijn werk als zijn leven: one life just live live it!. Een goede balans is essentieel voor fysieke en mentale gezondheid, voor persoonlijke tevredenheid en voor duurzame productiviteit. Het is belangrijk dat werkgevers deze balans ondersteunen door realistische verwachtingen te stellen en hun werknemers de ruimte te geven om te herstellen en te genieten van hun leven buiten het werk.

FINISH

Laten we deze discussie afsluiten met een oproep tot reflectie en zorgvuldige implementatie. De vierdaagse werkweek heeft potentieel om een positieve verandering te brengen, maar alleen als we bereid zijn de werkdruk en werkcultuur fundamenteel aan te pakken. Het moet meer zijn dan een modieuze oplossing; het moet een echte verbetering van de werk- en levenskwaliteit betekenen.

Werkgevers, laten we deze kans niet verspillen door het als een hippe marketingtruc te gebruiken. Investeer in de lange termijn, in de gezondheid en het welzijn van je werknemers. Want een echt gezonde werkplek is niet alleen sexy, maar ook duurzaam en productief. En dat is de echte winst.

Tot slot wil ik Louis Goulmy (auteur van het interessant boek echte mannen werken 4 dagen) mijn volledige steun betuigen in zijn streven om “fulltimefetisjisme” in de Dikke Van Dale te krijgen. Zijn inzichten zijn essentieel in deze discussie, en ik ben ervan overtuigd dat we gezamenlijk kunnen werken aan een werkcultuur waar iedereen kan genieten van zijn werk en zijn leven. Laten we het werkdrukmonster temmen en een betere toekomst creëren voor ons allemaal.

Annemie Webers

directeur Career & Live

Werkdrukaanpakker NPDI